Vandaag in de krant De Standaard: Doodstraf verleidt helft van de Vlamingen [link]. Ook met de solidariteit voor de meer kwetsbare medemens is het, aldus hetzelfde Grote Levensvragen Onderzoek, niet goed gesteld. Lees wat Inge Vervotte hierover te zeggen heeft:
‘Mensen voelen vandaag veel onmacht en controleverlies’, zegt Inge Vervotte, afgevaardigde bestuurder bij zorgverlener Emmaus. ‘Er spreekt veel verharding uit de enquête van Grote Levensvragen.’
‘Ik werd een beetje triestig toen ik zag hoe de stelling “Zijn we verantwoordelijk voor de mensen die het minder goed hebben” zo laag in de rangorde van zingevers stond’, zegt Vervotte. 63 Procent van de bevraagden is daar niet mee bezig.
‘Ik koppel dat aan de vaststelling dat het schuldmodel aan aanhang wint. Dat we zelf verantwoordelijk zijn voor waar we staan, is nu het absolute geloof. Het politieke discours legt vooral de nadruk op “je kansen grijpen”. Ik denk dat we daarover te lichtzinnig denken. De veerkracht van de mensen is niet oneindig. Het is geen goeie zaak wanneer mensen zich schuldig voelen omdat ze niet mee kunnen in de hyper geïndividualiseerde prestatiemaatschappij.’
Obsessie
Uit de bevraging ‘De Grote Levensvragen’, die vandaag in De Standaard en op Radio 1 verscheen, spreekt veel onrust, vindt de voormalige politica.
‘Mensen staan onzeker tegenover het grotere geheel, en zetten dus in op datgene wat ze zelf in handen hebben. Het verwondert me niet dat gezondheid helemaal bovenaan de lijst van zingevers (89 procent, red) staat. Dat is ook goed: we voelen ons verantwoordelijk en we informeren ons veel beter dan vroeger. Maar voor sommigen wordt het een obsessie. Dat we een gezonde levensstijl koesteren is goed, maar er zijn ook grenzen aan onze maakbaarheid.’
Solidariteit
‘Ik ben opgegroeid met de idee dat ik verantwoordelijkheid moet dragen voor mezelf, voor de andere en voor het geheel. Wel, het heet dat we allemaal wereldburgers zijn, maar blijkbaar plooien velen zich vooral terug op hun kleine wereld, hun kleine kring. Wie is de ‘andere’ dan vandaag?’
‘Solidariteit leeft wanneer het gaat om kinderen, en mensen met een handicap, maar veel minder bij psychiatrische patiënten en armen en nog minder voor gerechtelijk veroordeelden. Er is veel onwetendheid over en daardoor ook weinig empathie met betrekking tot kansarmoede en problematische opvoedingssituaties. En eenzaamheid scoort opvallend hoog (25 procent, red). Het aantal mensen dat al zelfdoding overwoog (24 procent, red) is helaas ook veel te hoog.’
consequent.blog 